Bij Mei is een zogenaamde CSA oftewel Community Supported Agriculture. In Nederland wordt deze vorm van landbouw ook wel gemeenschapslandbouw genoemd. Je doet het namelijk samen. CSA boeren en CSA leden gaan een verbinding met elkaar aan, waarbij de consumentleden zich voor een langere tijd committeren aan het afnemen van de producten van de boer. Verantwoordelijkheden, risico’s en opbrengsten worden gedeeld.
CSA’s brengen producten voort, die van waarde zijn voor de burger en dat zijn dus niet alleen verse, duurzaam geproduceerde groenten! Dat zijn ook waarden zoals zorg voor biodiversiteit, een gezonde bodem, sociale waarden zoals het vormen van een duurzame lokale gemeenschap, het bieden van zinvolle dagbesteding door middel van vrijwilligerswerk en het toegankelijk maken van het boerenland. Je eet niet alleen lekker en gezond, maar je oefent ook direct invloed uit op jouw eigen leefomgeving.
Als CSA boer krijg je door de lange termijn verbinding meer zekerheid over je inkomen. Je geeft je deelnemers inzicht in de kosten en deelt de verantwoordelijkheid.
Enkele mensen vertelden me dat ze de prijs van een deelname best hoog vinden in verhouding tot de kosten die ze betalen in de supermarkt. Als je het per week of zelfs per maaltijd omrekent valt dat best mee, en bovendien: je vergelijkt eigenlijk appels met peren. Je kan je deelname aan een CSA niet over een kam scheren met het traditionele supermarktsysteem vol met bulkproductie, veel transport over de weg en door de lucht, arbeid uit lage lonen landen en vaak ook uitputting van de bodem en afname van biodiversiteit. Als je bedenkt dat je er veel meer voor terugkrijgt dan alleen de groente die je mee naar huis neemt, vind je het dan nog steeds duur?
Afgelopen jaar heb ik de deelnemers van Bij Mei inzicht gegeven in de begroting van de tuinderij. We weten inmiddels dat je met 40 gezinnen nog geen rendabel bedrijf kan runnen. Er is nog niets verdiend en ik heb geleefd van mijn spaargeld. Op zich niet vreemd in een eerste jaar van een nieuw bedrijf. En er is hoop! Uit de berekeningen blijkt dat er bij 120 deelnemende gezinnen een modaal inkomen uit de tuinderij gehaald kan worden (de tuinderij heeft pas echt bestaansrecht als dat haalbaar en daarmee toekomstbestendig is) en er is in de omgeving gelukkig veel animo voor deelname.
Veel boeren zoals ik starten uit idealisme. Maar er moet natuurlijk een gezond bedrijf gebouwd kunnen worden om het ook duurzaam te laten zijn. Ik weet inmiddels dat het keihard werken is, maar ik weet ook dat het kan! In dit tweede jaar van Bij Mei ga ik dan ook al telen voor 100 gezinnen en komen we al heel dicht bij dat kantelpunt.
Ik ben zo blij dat ik deze vorm van landbouw heb ontdekt tijdens mijn opleiding. Het is volgens mij de manier om veel problemen die spelen binnen ons huidige systeem inzichtelijk te maken voor de consument. Ik ben me er terdege van bewust dat we niet al ons voedsel op deze manier kunnen produceren. Maar we inspireren hopelijk een hoop mensen waardoor we gezamenlijk aan een transparanter, duurzamer, natuur inclusiever voedselsysteem kunnen werken. Ik wil me er voor inzetten om dit ideaal verder te verspreiden dan die 100 gezinnen. Door veel op social media te delen en meer mensen te vertellen over onze manier van werken.
Wie helpt er mee?!